Op nieuwjaarsdag kregen we een dringende oproep: het baasje van Flok lag op sterven. Of we niet uitzonderlijk Flok op een feestdag konden binnen nemen…

En zo geschiedde: het was al donker toen Flok zijn eerste pootjes in het asiel zette.

Veel info kregen we bij deze noodafstand niet binnen. Flok leefde bij oudere mensen en ging nooit op wandel.

Reeds twee weken later vond Flok een nieuwe thuis. Jammer genoeg bleef het sprookje voor hem niet duren. In mei werd hij teruggebracht omdat hij uitviel naar autobussen en andere honden en op verplaatsing te veel stress ondervond.

Ondertussen zit Flok alweer van 16 mei in het asiel. En er bood zich geen enkele kandidaat aan…

Nochtans verdient deze doodbrave loebas beter.

Flok met zijn - van nature - trieste blik, wacht altijd geduldig in zijn hok tot het zijn beurt is om te wandelen. Hij wandelt mooi aan de leiband, heeft oog voor zijn begeleider maar durft dus uitvallen naar grotere voertuigen en andere honden. In de speelweide komt hij, trouw als een cane corso, tegen je benen aanleunen.  

Zelf heeft Flok geen grote verwachtingen: een huis met een grote tuin waarin hij als een huismus kan floreren, is zowat zijn enige vereiste. En uiteraard menselijk gezelschap, want in zijn eerste thuis waren zijn baasjes reeds met pensioen.

Aangezien Flok zelf al wat ouder is en nooit met kinderen in contact kwam, plaatsen we hem liever niet met kleine kinderen. Een wandelingetje in de vertrouwde omgeving stelt Flok wel op prijs, maar op verplaatsing meegaan, is niet aan hem besteed.

Flok dient ook de enige viervoeter in huis te zijn.

Zeer recent werden we gecontacteerd door de weduwe van Floks baasje. Zij meldde ons dat haar echtgenoot kort na de afstand, op 4 januari, overleden is. Ze hadden Flok al als puppy in huis en ze bezorgde ons nog volgende informatie en foto’s van Flok in huiselijke sfeer:

“Bij nazicht van zijn nieuwe beschrijving op de website, wat uitstekend is, wou ik eraan toevoegen dat Flok luistert naar beide baasjes.

Hij graaft niet in de tuin.

Flok is geen blaffer en wil ieders vriend zijn.

In onze laatste woonplaats is er op Flok een tak in zijn nek gevallen op 5 mei 2020. Na 6 maanden revalidatie was hij weer de nieuwe Flok op 4 oktober Werelddierendag.

We hebben altijd een tuin gehad en Flok was ook veel binnenshuis, waar hij ook sliep.

In se is hij een rustige hond, die eigenlijk op zijn erf behoort.

Zoals aangegeven door uw dienst is buitenhuis voorzichtigheid geboden.

Ik verneem dat zijn gezondheid en psyche goed is.

Met grote DANK.

Voor Flokje zijn laatste levensfase wens ik hem een gouden mandje met vriendschap en liefde en rust.

PS Flok kan niet kauwen op kauwbenen.”

Interesse? Check dan zeker de adoptieprocedure op https://blauwekruis-brugge.be/asiel/adoptieprocedure/ , vul de vragenlijst in en kom vrijblijvend kennismaken!